adj. mus.

dissonant, discordant.

adj.

ՀԱԿԱՌԱԿԱԲԱՐԲԱՌ ἁντίφθογγος contra sonans որ եւ ՀԱԿԱՌԱԿԱՁԱՅՆ ἁντίφωνος contrariam vocem edens. Դէմ ընդդէմ բարբառեալ. նուագեալ դէմ առ դէմ, համաձայն կամ անհամաձայն.

Ըստ խառնման իմն յարմարութեան հակառակաբարբառ նուագեն երգս։ Իբր ի հակառակաբարբառ երգս առ մի եւ նոյն խառնուած յարմարութեան. (Փիլ. լիւս. եւ Փիլ. լին.։)